Interwencja kryzysowa

Kryzys jest rozumiany jako przejściowy stan nierównowagi wewnętrznej, powodujący poczucie utraty możliwości radzenia sobie z zaistniałą trudną sytuacją, wywołany przez krytyczne wydarzenie /wydarzenia/ życiowe, wymagający istotnych zmian i rozstrzygnięć, ograniczony w czasie. Stwarza to zagrożenie poważnymi zmianami dysfunkcjonalnymi w sferach: afektywnej, poznawczej i behawioralnej jednostki.
Jeżeli zamiast rozwiązywać kryzys osoba go doświadczająca wycofa się lub zastosuje nieskuteczne sposoby jego przezwyciężania, kryzys przyjmuje postać chroniczną, którą cechuje:
  • nieumiejętność radzenia sobie,
  • bierność,
  • bezradność,
  • brak motywacji do zmian,
  • skłonność do wycofywania się pomimo pozornej współpracy,
  • rezygnacja z odpowiedzialności,
  • pogorszenie relacji społecznych i osobistego dobrostanu.
Szybka, specjalistyczna interwencja pozwala zapobiec poważnym konsekwencjom, zarówno w wymiarze indywidualnym (samobójstwo, depresja, PTSD), jak i społecznym (dezintegracja rodziny, konieczność długotrwałej kosztownej pomocy w ramach zintegrowanych oddziaływań psychosocjalnych, itp.).
Celem interwencji kryzysowej, rozumianej jako metody systemowego, interdyscyplinarnego, wielowątkowego oddziaływania na osobę w kryzysie, jest dostarczenie wszechstronnego wsparcia i wielostronnej pomocy:
  • psychologicznej,
  • materialno-bytowej,
  • prawnej,
  • społecznej,
  • medycznej,
  • informacyjnej i innej.
Charakterystyczne dla interwencji kryzysowej jest:
  • udzielanie pomocy jak najszybciej po wydarzeniu kryzysowym,
  • intensywność kontaktów,
  • elastyczność oddziaływań,
  • mobilizowanie naturalnego systemu wsparcia,
  • kompleksowa odpowiedź na potrzeby osoby w kryzysie.

Pomoc udzielana jest:

Pamiętaj nie jesteś sam

Kryzys może dotyczyć każdego z nas w każdym momencie naszego życia. Zdarzają się sytuacje, z którymi nie jesteśmy sobie wstanie poradzić.
Przyjdź, postaramy Ci się pomóc.